ΠΡΟΣ:    Διοικήτρια και Πρόεδρο Δ.Σ. του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., κ. Θ.Καρποδίνη

Κοιν.:       (σχ.: πίνακας αποδεκτών)

ΘΕΜΑ: «Η ΠΟΣΓΚΑμεΑ ζητά την άρση του αποκλεισμού από τις ειδικές θεραπείες που παρέχονται σε συμβεβλημένα κέντρα ειδικών θεραπειών ή ιδιώτες θεραπευτές βάσει του άρθρου 45 του ΕΚΠΥ, των ενηλίκων με αναπηρία που προγενέστερα λάμβαναν υπηρεσίες ειδικής αγωγής από τα Κ.Δ.-Η.Φ.»

Αξιότιμη κυρία Διοικήτρια,  

Με προηγούμενο έγγραφό της, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία (ΠΟΣΓΚΑμεΑ), ως δευτεροβάθμια οργάνωση του αναπηρικού κινήματος, που εκπροσωπεί τα άτομα με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, μέσω των σωματείων γονέων και κηδεμόνων τους, είχε επισημάνει ένα ρυθμιστικό κενό στο πεδίο της παροχής θεραπειών ειδικής αγωγής σε ενήλικα άτομα με αναπηρία, ζητώντας παράλληλα συμπληρωματικές ενέργειες για την αποκατάστασή του.

Αναφερόμαστε, ειδικότερα, στο γεγονός (όπως αναλυτικά εκτέθηκε στην υπ’ αριθμ.πρωτ.: 525/07.07.2021 επιστολή μας, που επισυνάπτεται) ότι εξαιτίας ατελών, κατά την εκτίμησή μας, διατυπώσεων στον ΕΚΠΥ, ως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, τα άτομα με αναπηρία που ως ανήλικα λάμβαναν θεραπείες ειδικής αγωγής από τα Κ.Δ.-Η.Φ., στερούνται ως ενήλικες της δυνατότητας να συνεχίσουν τις θεραπείες αυτές, σε συμβεβλημένα κέντρα ειδικών θεραπειών ή ιδιώτες θεραπευτές, κάνοντας χρήση του άρθρου 45 του Κανονισμού, παρότι εμπίπτουν στις δικαιούχες κατηγορίες αναπηρίας προς τούτο (και μεταπίπτουν, κατά συνέπεια, στους/στις δικαιούχους των προβλεπόμενων θεραπειών στα αντίστοιχα άρθρα ενηλίκων, 39-42, του ΕΚΠΥ).

Στο ίδιο ζήτημα είμαστε αναγκασμένοι/ες να επανέλθουμε με το παρόν, πληροφορούμενοι/ες ότι τα σχετικά αιτήματα - συμπεριλαμβανομένης της επανεκτίμησης και επιστημονικής αξιολόγησης της εξέλιξης του συγκεκριμένου πληθυσμού ενηλίκων με αναπηρία και τεκμηρίωσης της αναγκαιότητας συνέχισης των καθ’ όλα απαραίτητων για τις ανάγκες του ειδικών θεραπευτικών πράξεων του άρθρου 45 του ΕΚΠΥ - εξακολουθούν να απορρίπτονται συλλήβδην από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., προσκρούοντας στις διατυπώσεις του Κανονισμού, οι οποίες ευλόγως εκλαμβάνονται από τα διοικητικά κλιμάκια του Οργανισμού ως απολύτως δεσμευτικές για τις ενέργειές τους.  

Όπως αντιλαμβάνεστε, ωστόσο, η διατήρηση της ως άνω κατάστασης οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο προβλημάτων, η ανάσχεση των οποίων είναι επιβεβλημένη, από τη στιγμή που αποστερεί από μερίδα, έστω, ατόμων με βαριές και δια βίου αναπηρίες, το απαραίτητο πλήθος και είδος των θεραπειών που υπαγορεύουν οι ανάγκες τους, με τον κίνδυνο ακύρωσης των θεραπευτικών οφελών που έχουν ήδη αποκομίσει. Ταυτόχρονα, εξαναγκάζουν τις οικογένειές τους να καταβάλλουν σημαντικό και συχνά δυσανάλογο μέρος από το ήδη μειωμένο εισόδημά τους προκειμένου να καλύψουν τις απαραίτητες ειδικές θεραπείες για τα μέλη που έχουν στη φροντίδα τους και που, άνευ ουσιαστικού ερείσματος, δεν καλύπτονται από την κοινωνική ασφάλιση.

Κατά την εκτίμηση της Ομοσπονδίας, το πνεύμα που διέπει την καθ’ όλα θεμιτή απόφαση συνέχισης των ειδικών θεραπειών του άρθρου 45 του ΕΚΠΥ κατά την ενηλικιότητα, δεν είναι άλλο από το να συμβάλλει στην εφαρμογή του δικαιώματος σε ειδική φροντίδα κατηγοριών ενηλίκων με αναπηρία (νοητική, αισθητηριακή, ΔΑΔ, ΔΑΦ, πολλαπλές και κινητικές αναπηρίες με ποσοστό 67% και άνω), που έχουν απόλυτη ανάγκη της υποστήριξης αυτής λόγω της ευαλωτότητάς τους, σε συνδυασμό με την οικονομική ευαλωτότητα των οικογενειών τους από τις αυξημένες ανάγκες που επιφέρει η αναπηρία.

Ως εκ τούτου, η μη διασφάλιση της γενικευμένης εφαρμογής της σε ενηλίκους με αναπηρία που διακρίνονται από συγκρίσιμες ανάγκες και λάμβαναν ως ανήλικοι όμοιας φύσεως υπηρεσίες, πλην όμως από διαφορετικές πλευρές (εν προκειμένω, από Κ.Δ.-Η.Φ. ή από κέντρα ειδικών θεραπειών και ιδιώτες θεραπευτές), εγείρει ζητήματα διακρίσεων εις βάρος συγκεκριμένων περιπτώσεων ατόμων.  

Περαιτέρω, έρχεται αδόκιμα να αντιταχθεί στην πρόθεση που εξέθρεψε τη θέσπισή της, και δη τη στήριξη ενός πληθυσμού ιδιαίτερα αυξημένης ευαλωτότητας, μέσω των απαραίτητων ειδικών θεραπειών που, ως ζήτημα ουσίας και όχι τύπου, προϋποθέτει την ομοιόμορφη μεταχείριση του συνόλου των ατόμων που φέρουν παραπλήσιες ανάγκες και χαρακτηριστικά.

Την οποιαδήποτε άλλη εκδοχή θεωρούμε προφανώς ανεπίτρεπτη, αφού πίσω από αυτή σοβεί, όχι απλώς η υπέρμετρη επιβάρυνση των οικογενειών τους, αλλά, πρωτίστως, ο κίνδυνος να θιγούν στην πράξη τα δικαιώματα πρόσβασης ατόμων με βαριές αναπηρίες, που προγενέστερα λάμβαναν υπηρεσίες ειδικής αγωγής από Κ.Δ.-Η.Φ., στις υποστηρικτικές υπηρεσίες που είναι αναγκαίες με γνώμονα την αναπηρία τους, σχεδιασμένες με τρόπο που να ελαχιστοποιούν τις συνέπειές της και να αποτρέπουν περαιτέρω αναπηρίες (κατ’ άρθρο 25 της Σύμβασης των Η.Ε. για τα Δικαιώματα των ΑμεΑ, Ν.4074/2012).

Για τους παραπάνω λόγους και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη το άρθρο 61 του Ν.4488/2017 (Φ.Ε.Κ. 137 Α’), σύμφωνα με το οποίο ‘κάθε φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υποχρεούται να διασφαλίζει την ισότιμη άσκηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία στο πεδίο των αρμοδιοτήτων ή δραστηριοτήτων του, λαμβάνοντας κάθε πρόσφορο μέτρο και απέχοντας από οποιαδήποτε ενέργεια ή πρακτική που ενδέχεται να θίγει την άσκηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία’,

η ΠΟΣΓΚΑμεΑ, δια της παρούσης επιστολής:

- επαναφέρει το αίτημά της για ένα ξεκάθαρο ρυθμιστικό πλαίσιο, που δεν θα καταλείπει ερωτήματα ούτε θα στοιχειώνει αμφιβολίες αναφορικά με τη συμπερίληψη στους/στις δικαιούχους ειδικών θεραπειών του άρθρου 45 του ΕΚΠΥ των ενηλίκων που στο παρελθόν λάμβαναν υπηρεσίες ειδικής αγωγής στα προγράμματα διημέρευσης και ημερήσιας φροντίδας και, για την επίτευξη τούτου,

- προτείνει και ζητά την αναθεώρηση / βελτίωση της παραγράφου 9 της υπ’ αριθμ. ΕΑΛΕ/Γ.Π. 2918/07.03.2019 ΚΥΑ (Β’ 889), ‘Τροποποίηση (1η) της ΕΑΛΕ/Γ.Π.80157/31.10.2018 (Β΄ 4898)’, σύμφωνα με τα ακόλουθα (προσθήκη με υπογράμμιση και έντονη γραμματοσειρά):

 «Μετά το εικοστό πρώτο (21) έτος ηλικίας ισχύουν τα προβλεπόμενα στα αντίστοιχα άρθρα ενηλίκων (άρθρα 39, 40, 41 και 42) του παρόντος Κανονισμού, με εξαίρεση τους δικαιούχους, όπως αυτοί περιγράφονται στην παράγραφο 4 του παρόντος άρθρου, περιλαμβανομένων και των κινητικών αναπηριών με προϋπόθεση να διαθέτουν πιστοποίηση αναπηρίας 67% και άνω, καθώς και τους/τις πρώην δικαιούχους πράξεων θεραπείας Κ.Δ.-Η.Φ. του άρθρου 29 του παρόντος Κανονισμού, οι οποίοι/ες εμπίπτουν πλέον στο άρθρο 45».

Με την πεποίθηση ότι το αίτημά μας θα τύχει της θετικής σας ανταπόκρισης, αναμένουμε τις ενέργειές σας και την ενημέρωση της Ομοσπονδίας μας επ’ αυτών.

Με εκτίμηση,

Για την ΠΟΣΓΚΑμεΑ,    

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Ιωάννης Μοσχολιός

Η ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Φωτεινή Ζαφειροπούλου

Συνημμένο:

Η σχετ. υπ’ αριθμ.πρωτ.: 525/07.07.2021 επιστολή της Ομοσπονδίας

Πίνακας αποδεκτών:

Υπουργός Επικρατείας, κ.Γ.Γεραπετρίτης

Υπουργός Υγείας, κ.Αθ.Πλεύρης

Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κ.Δ.Μ.Μιχαηλίδου

Γενικός Γραμματέας Υπηρεσιών Υγείας, κ. Ι.Κωτσιόπουλος

Προϊστάμενος Διεύθυνσης Στρατηγικού Σχεδιασμού Ε.Ο.Π.Υ.Υ., κ. Θ.Ρηγάτος

Εκπρόσωπος της ΕΣΑμεΑ στο Δ.Σ. του Ε.Ο.Π.Υ.Υ., κ. Ι. Λυμβαίος 

ΕΣΑμεΑ

Φορείς-μέλη ΠΟΣΓΚΑμεΑ