Για αυτά τα ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ….….. που τον υπόλοιπο χρόνο βιώνουν σημάδια παρακμής της «ισότητάς τους στη διαφορά», …..που η αυριανή 2η Απριλίου φαντάζει σαν διάλειμμα φρούδας αισιοδοξίας, σαν «κύκνειο άσμα» της αγαστής βούλησης της κοινωνίας και της πολιτείας απέναντι στα δικαιώματά τους…..
Βαθύτερο όμως άλγος, τη φετινή 21η Μαρτίου, φέρνουν στην επιφάνεια οι δυσανάλογοι κίνδυνοι και εμπόδια που, εκτός των άλλων, βιώνουν τα άτομα με σύνδρομο Down και άλλες νοητικές αναπηρίες και οι οικογένειές τους στις εμπόλεμες συνθήκες στην Ουκρανία: αιφνίδιος εγκλωβισμός στις οικίες τους, δυσκολίες διαφυγής σε καταφύγια μη προσβάσιμα, που αντενδείκνυνται για τις ανάγκες υποστήριξής τους, αδυναμία κατανόησης των απαγορεύσεων κυκλοφορίας και προσαρμογής της συ&am
Έκδηλη, όμως, παραμένει η βαθιά μας ανησυχία για το γεγονός πως τα παιδιά μας, κατά βάση λόγω της αναπηρίας τους (κινητικούς περιορισμούς, μαθησιακές δυσκολίες, δυσχέρειες στο σχετίζεσθαι κ.α.) και της ‘διαφορετικότητας’ που συνεπιφέρει, αποτελούν ευκολότερα ή/και συχνότερα θύματα στοχοποίησης, που καταγράφουν υψηλότερα ποσοστά σχολικού εκφοβισμού συγκριτικά με τους/τις συνομηλίκους τους χωρίς αναπηρία, ανεξαρτήτως φοίτησης στα γενικά ή στα ειδικά εκπαιδευτικά πλαίσια.
Όποια και αν είναι η κρίση της Δικαιοσύνης για το περιστατικό που έλαβε χώρα, υπενθυμίζουμε ότι εκδήλωση συμπεριφορών βίας, κακομεταχείρισης και κακοποίησης σε βάρος ατόμων με αναπηρία, συνιστά καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και όσα κατοχυρώνονται από τη Σύμβαση του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τα Άτομα με Αναπηρίες (Ν.4074/2012), και ειδικότερα τα άρθρα 3 «Γενικές αρχές», 15 «Απαλλαγή από Βασανιστήρια ή Σκληρή, Απάνθρωπη ή Ταπεινωτική Μεταχείριση ή Τιμωρία»
Στη συνάντηση, που διενεργήθηκε σε ομολογουμένως θετικό κλίμα, τέθηκαν επί τάπητος και διεξοδικά από την αντιπροσωπεία της ΠΟΣΓΚΑμεΑ, μείζονα ζητήματα προς επίλυση και προτάσεις προς υλοποίηση, ενώ ζητήθηκαν σαφείς δεσμεύσεις από την Υφυπουργό για την αντιμετώπιση τόσο των διαχρονικών, όσο και των πρωτοφανών, λόγω της πανδημίας, ζητημάτων, προβλημάτων και προκλήσεων που αφορούν και επηρεάζουν τη λειτουργία των δομών αυτών, όπως είχαν τεθεί υπόψη της με το από 13/12/2021 έγγραφο της ΠΟΣΓΚΑμεΑ.
Σε ό,τι αφορά το παραπάνω αίτημα της ΠΟΣΓΚΑμεΑ, που αποτελεί και χρόνια διεκδίκηση της ΕΣΑμεΑ, σημειώνεται η ταχεία ανταπόκριση του ΟΑΕΔ, με την αποστολή, στις 15/12/2021, εγκυκλίου προς τα ΚΠΑ και τις Περιφερειακές Διευθύνσεις του Οργανισμού, για την εφαρμογή της δυνατότητας εγγραφής στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ των ατόμων με ψυχική ή νοητική αναπηρία ή συμπαθολογία αυτών, με ποσοστό 50% και άνω, ανεξαρτήτως πιστοποιητικού στο οποίο αναφέρεται μη ικανότητα για βιοποριστική εργασία, υπό την προϋπ
Πλησιάζοντας 10 χρόνια από την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματά τους (Ν.4074/2012), δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία τα άτομα με αναπηρία να ακολουθούν διαφορετικά σημεία εκκίνησης και χαμηλότερες ταχύτητες στη ζωή τους έναντι του λοιπού πληθυσμού… Δεν επιτρέπονται δικαιολογίες όταν η διασφάλιση, έστω, κάποιων δικαιωμάτων τους, δεν απαιτεί καν δημοσιονομικό βάρος, αλλά υψιπετή πολιτική βούληση….
Στον ίδιο ενεστώτα, το αλλαγμένο οικουμενικό τοπίο της υγειονομικής κρίσης ‘πυργώνει’ καινούριες ανασφάλειες για τα άτομα με αυτισμό: Πόσο ‘αδιάβροχη’ είναι η προστασία των ίδιων και των δικαιωμάτων τους στην ‘καταιγίδα’ των μέτρων και προτεραιοτήτων που προωθούν οι δυνάμεις της πανδημίας; Πόσο ανθεκτική θα παραμείνει, στις πολλαπλές πιέσεις που ασκούνται πάνω της, η όποια προοδευτική τροχιά διαγραφόταν πριν από την πανδημία; Πόσο πιθανό είναι, στα νέα ζητούμενα της κοινωνικής α&a
Τι συμβαίνει, όμως, όχι με τις κατ’ εξαίρεση, λόγω της πανδημίας, αλλά με τις κατ’ εξακολούθηση συνθήκες που βιώνουν τα άτομα με σύνδρομο Down; Όταν οι αναμενόμενα ομόψυχες δηλώσεις αλληλεγγύης, που περιβάλλουν αυτή τη μέρα τα παιδιά και ενήλικες με το σύνδρομο, διολισθαίνουν σε ομόθυμη αθέτησή τους τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου;
Παρά τα θετικά βήματα που αναγνωρίζονται τα τελευταία χρόνια προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης, της σχολικής κοινότητας, των οικογενειών, σήμερα, παραμένει γεγονός πως τα παιδιά μας, κατά βάση λόγω της αναπηρίας και της ‘ετερότητας’ που αυτή συνεπιφέρει, συνιστούν ευεπίφορο πληθυσμό στον σχολικό εκφοβισμό από τους/τις συνομιλήκους τους, με ή χωρίς περιορισμούς δραστηριότητας. Όπως, επίσης, παραμένει πραγματικότητα πως τα σύνθετα και ποικίλα κοινωνικά κα&am
Για παλαιότερες αναρτήσεις, επιλέξτε...ΕΔΩ
Αληθινός δείκτης του πολιτισμού δεν είναι το επίπεδο του πλούτου ή της μόρφωσης το μέγεθος των πόλεων ή αφθονία των προϊόντων, αλλά το ήθος των ανθρώπων που ανατρέφει η χώρα. Ραλφ Γουάλντο Έμερσον