Οι όποιες αντικρουόμενες θέσεις εκφέρονται για το ζήτημα υιοθέτησης ‘διακριτικών σημάτων’ για τις κατηγορίες της μη ορατής αναπηρίας, είναι όλες σεβαστές, ως απότοκες της εμπειρίας και της ανασφάλειας της κάθε πλευράς σε σχέση με την αναπηρία. Όμως, δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν τη διαιώνιση των καθυστερήσεων, των προβλημάτων και της απουσίας εκπαίδευσης και ενημέρωσης, που επιβαρύνουν την απρόσκοπτη αξιοποίηση της κάρτας αναπηρίας στη χώρα μας, αλλά ούτε και την προσφυγή σε π&am