Στη συνάντηση, που διενεργήθηκε σε ομολογουμένως θετικό κλίμα, τέθηκαν επί τάπητος και διεξοδικά από την αντιπροσωπεία της ΠΟΣΓΚΑμεΑ, μείζονα ζητήματα προς επίλυση και προτάσεις προς υλοποίηση, ενώ ζητήθηκαν σαφείς δεσμεύσεις από την Υφυπουργό για την αντιμετώπιση τόσο των διαχρονικών, όσο και των πρωτοφανών, λόγω της πανδημίας, ζητημάτων, προβλημάτων και προκλήσεων που αφορούν και επηρεάζουν τη λειτουργία των δομών αυτών, όπως είχαν τεθεί υπόψη της με το από 13/12/2021 έγγραφο της ΠΟΣΓΚΑμεΑ.

Σε ό,τι αφορά το παραπάνω αίτημα της ΠΟΣΓΚΑμεΑ, που αποτελεί και χρόνια διεκδίκηση της ΕΣΑμεΑ, σημειώνεται η ταχεία ανταπόκριση του ΟΑΕΔ, με την αποστολή, στις 15/12/2021, εγκυκλίου προς τα ΚΠΑ και τις Περιφερειακές Διευθύνσεις του Οργανισμού, για την εφαρμογή της δυνατότητας εγγραφής στο μητρώο ανέργων του ΟΑΕΔ των ατόμων με ψυχική ή νοητική αναπηρία ή συμπαθολογία αυτών, με ποσοστό 50% και άνω, ανεξαρτήτως πιστοποιητικού στο οποίο αναφέρεται μη ικανότητα για βιοποριστική εργασία, υπό την προϋπ

Πλησιάζοντας 10 χρόνια από την κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματά τους (Ν.4074/2012), δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία τα άτομα με αναπηρία να ακολουθούν διαφορετικά σημεία εκκίνησης και χαμηλότερες ταχύτητες στη ζωή τους έναντι του λοιπού πληθυσμού… Δεν επιτρέπονται δικαιολογίες όταν η διασφάλιση, έστω, κάποιων δικαιωμάτων τους, δεν απαιτεί καν δημοσιονομικό βάρος, αλλά υψιπετή πολιτική βούληση…. 

Στον ίδιο ενεστώτα, το αλλαγμένο οικουμενικό τοπίο της υγειονομικής κρίσης ‘πυργώνει’ καινούριες ανασφάλειες για τα άτομα με αυτισμό: Πόσο ‘αδιάβροχη’ είναι η προστασία των ίδιων και των δικαιωμάτων τους στην ‘καταιγίδα’ των μέτρων και προτεραιοτήτων που προωθούν οι δυνάμεις της πανδημίας; Πόσο ανθεκτική θα παραμείνει, στις πολλαπλές πιέσεις που ασκούνται πάνω της, η όποια προοδευτική τροχιά διαγραφόταν πριν από την πανδημία; Πόσο πιθανό είναι, στα νέα ζητούμενα της κοινωνικής α&a

Τι συμβαίνει, όμως, όχι με τις κατ’ εξαίρεση, λόγω της πανδημίας, αλλά με τις κατ’ εξακολούθηση συνθήκες που βιώνουν τα άτομα με σύνδρομο Down; Όταν οι αναμενόμενα ομόψυχες δηλώσεις αλληλεγγύης, που περιβάλλουν αυτή τη μέρα τα παιδιά και ενήλικες με το σύνδρομο, διολισθαίνουν σε ομόθυμη αθέτησή τους τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου;

Παρά τα θετικά βήματα που αναγνωρίζονται τα τελευταία χρόνια προς την κατεύθυνση της ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης, της σχολικής κοινότητας, των οικογενειών, σήμερα, παραμένει γεγονός πως τα παιδιά μας, κατά βάση λόγω της αναπηρίας και της ‘ετερότητας’ που αυτή συνεπιφέρει, συνιστούν ευεπίφορο πληθυσμό στον σχολικό εκφοβισμό από τους/τις συνομιλήκους τους, με ή χωρίς περιορισμούς δραστηριότητας. Όπως, επίσης, παραμένει πραγματικότητα πως τα σύνθετα και ποικίλα κοινωνικά κα&am

Δεκαετίες τώρα βιώνουμε παράπλευρες συνέπειες ταραγμένων περιόδων και κρίσεων, κοινωνικών, οικονομικών, όπως και περιόδων, απροσδιόριστου ορίζοντα επιβίωσης, επιβολής μιας ‘εξιδανικευμένης κανονικότητας’ και ‘φυσιολογικών κοινωνικών προτύπων’, έχοντας όλες τους κοινούς παρονομαστές: διακρίσεις στη βάση της αναπηρίας, περιθωριοποίηση, διαχωρισμούς και αποκλεισμούς, φτώχεια, ανεπαρκείς πρόνοιες για την εκπαίδευση, την υγεία, την εργασία, τα εισοδήματα, την κοινω&a