Η ΠΟΣΓΚΑμεΑ εκφράζει τη βαθιά της συντριβή για τον αδόκητο χαμό της 13χρονης μαθήτριας σε ειδικό σχολείο του Πειραιά. Ως γονείς και κηδεμόνες παιδιών με κάθε μορφή αναπηρίας και των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες – των μαθητών και μαθητριών με τη μεγαλύτερη ευαλωτότητα – βιώνουμε με αγωνία και οδύνη αυτό το τραγικό γεγονός.

Τα παιδιά με αναπηρία δεν ζητούν «εξαιρέσεις». Ζητούν να λογίζονται, να υποστηρίζονται, να συμμετέχουν και να ακούγονται. Και παρότι οι Συμβάσεις κατοχυρώνουν αυτό το δικαίωμά τους, η φωνή τους δεν φτάνει πάντα εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις. Όχι επειδή δεν έχουν άποψη, αλλά επειδή οι θεσμοί και το περιβάλλον τους δυσκολεύονται ακόμη να αναγνωρίσουν και να ενσωματώσουν αυτή τη φωνή στις διαδικασίες.

Οι ΣΥΔ δεν αφαιρούν τίποτα από κανέναν. Δεν στερούν χώρους, δεν επιβαρύνουν γειτονιές, δεν διαταράσσουν ισορροπίες. Αντιθέτως, προσθέτουν αξία, καλλιεργούν ενσυναίσθηση και ενισχύουν την κοινωνική συνοχή. Είναι κατοικίες ζωής, ένας άλλος τρόπος να νοηθεί η κοινωνία: ανοιχτή, δίκαιη, συμπεριληπτική.

Η Ομοσπονδία επανήλθε στην ανάγκη αναπροσαρμογής του νοσηλίου – τροφείου για τα άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, με περιορισμένο βαθμό αυτονομίας και αυτοεξυπηρέτησης, που διαβιούν σε Σ.Υ.Δ., επισημαίνοντας ότι το σημερινό του ύψος δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές, διευρυμένες απαιτήσεις υποστήριξης των ατόμων αυτών. Η Υπουργός συντάχθηκε απόλυτα με την ανάγκη επίλυσης του ζητήματος και διαβεβαίωσε ότι θα τεθεί στις άμεσες προτεραιότητες του Υπουργείου, σε συνεργασία με τον ΕΟΠΥΥ. Ο Γενικός Γραμματέας πρόσθεσε πως έχει ήδη ζητηθεί η αποστολή αναλυτικών στοιχείων από τον Οργανισμό, ώστε να αποτιμηθεί με ακρίβεια η οικονομική επίπτωση και να ληφθούν αποφάσεις επί τεκμηριωμένης βάσης.

Κι αν κάθε μητέρα είναι ένας κόσμος, η μητέρα του παιδιού με αναπηρία είναι ο κόσμος που επιμένει να φωτίζει το αύριο. Είναι εκείνη που αγωνίζεται αθόρυβα, ακατάπαυστα, καθημερινά. Που γνωρίζει ότι η ζωή της θα της δώσει λιγότερα διαλείμματα και περισσότερες μάχες. Που υπερασπίζεται δικαιώματα, αγωνίζεται να γκρεμίσει στερεότυπα, να σταθεί όρθια για να στηρίξει. Κι όμως, δεν παύει να ονειρεύεται, να ελπίζει, να διεκδικεί, να χτίζει — έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο συμπεριληπτικό, πιο δίκαιο.

Η χρήση της αναπηρίας ως εργαλείο χλευασμού και ταυτόχρονα ως αντικείμενο σεξουαλικής υποτίμησης δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Πρόκειται για λόγο που τροφοδοτεί τη βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον σχολικό εκφοβισμό. Για τα παιδιά μας, που φοιτούν σε ειδικά ή γενικά σχολεία, τέτοιου είδους περιεχόμενο δεν είναι απλώς προσβλητικό – είναι απειλή.

Στον μακρύ – και μόνο ενδεικτικό από τα ανωτέρω - κατάλογο των παραβιάσεων δικαιωμάτων και των προβλημάτων που ταλανίζουν τα παιδιά μας, με αυτισμό, και τις οικογένειές μας, σήμερα, 2 Απριλίου 2025, η ΠΟΣΓΚΑμεΑ και εμείς, οι γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, ασφαλώς και υποδεχόμαστε ευπρόσδεκτα την φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό. Όχι, όμως, καταναλώνοντας ασμένως αόριστες δηλώσεις υποστήριξης, που ούτε κατασιγάζουν την αμφιθυμία, ούτε αποτελούν αξίωσή μας, αλλά ζητώντας ουσιαστικές πρωτοβουλίες και δράσεις.