Κι αν κάθε μητέρα είναι ένας κόσμος, η μητέρα του παιδιού με αναπηρία είναι ο κόσμος που επιμένει να φωτίζει το αύριο. Είναι εκείνη που αγωνίζεται αθόρυβα, ακατάπαυστα, καθημερινά. Που γνωρίζει ότι η ζωή της θα της δώσει λιγότερα διαλείμματα και περισσότερες μάχες. Που υπερασπίζεται δικαιώματα, αγωνίζεται να γκρεμίσει στερεότυπα, να σταθεί όρθια για να στηρίξει. Κι όμως, δεν παύει να ονειρεύεται, να ελπίζει, να διεκδικεί, να χτίζει — έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο συμπεριληπτικό, πιο δίκαιο.

Η χρήση της αναπηρίας ως εργαλείο χλευασμού και ταυτόχρονα ως αντικείμενο σεξουαλικής υποτίμησης δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Πρόκειται για λόγο που τροφοδοτεί τη βία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον σχολικό εκφοβισμό. Για τα παιδιά μας, που φοιτούν σε ειδικά ή γενικά σχολεία, τέτοιου είδους περιεχόμενο δεν είναι απλώς προσβλητικό – είναι απειλή.

Στον μακρύ – και μόνο ενδεικτικό από τα ανωτέρω - κατάλογο των παραβιάσεων δικαιωμάτων και των προβλημάτων που ταλανίζουν τα παιδιά μας, με αυτισμό, και τις οικογένειές μας, σήμερα, 2 Απριλίου 2025, η ΠΟΣΓΚΑμεΑ και εμείς, οι γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, ασφαλώς και υποδεχόμαστε ευπρόσδεκτα την φετινή Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό. Όχι, όμως, καταναλώνοντας ασμένως αόριστες δηλώσεις υποστήριξης, που ούτε κατασιγάζουν την αμφιθυμία, ούτε αποτελούν αξίωσή μας, αλλά ζητώντας ουσιαστικές πρωτοβουλίες και δράσεις.

Την 21η Μαρτίου υποστηρίζουμε το μήνυμα «ενωμένοι/ες στην πολυμορφία» και χαιρετίζουμε όποιες προσπάθειες, από τους θεσμούς και την κοινωνία, συμβάλλουν εμπράκτως, και όχι ‘φευγαλέα’, στην προώθηση της ουσιαστικής ισότητας, της ένταξης, της αλληλεγγύης και της μη διάκρισης για τα άτομα με σύνδρομο Down. 

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ήταν τεράστια η χαρά και η τιμή, τόσο για τους συνδιοργανωτές, όσο και για το κοινό που συμμετείχε στις εργασίες της με εξαιρετικό ενδιαφέρον, για την ευκαιρία που μας δόθηκε, να φωτίσουμε τη δική μας οπτική, ακούγοντας, για δύο ημέρες, τη φωνή των πρωταγωνιστών και πρωταγωνιστριών της, ατόμων με νοητική αναπηρία από διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Σαλαμίνα, Λαμία κ.α.). Πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες που ανέδειξαν, με τον δικό τους, ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο, τις εμπειρίες, τα βιώματα, τις απόψεις, τα όνειρά τους, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν, καθώς και τις δικές τους προτάσεις για μια κοινωνία πιο συμπεριληπτική, πιο δίκαιη και μια ζωή – τη δική τους, βασισμένη στις επιλογές, στις επιθυμίες και στις προτιμήσεις τους.

Διεκδικούμε την πλήρη υλοποίηση των δεσμεύσεων της Πολιτείας μέσω της Εθνικής Στρατηγικής για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες 2024-2030, και αξιώνουμε υψιπετή πολιτική βούληση για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών μας στον οδικό χάρτη των επόμενων ετών, χωρίς κανένα άλλοθι καθυστερήσεων και εφησυχασμού σε γενικόλογες προθέσεις και επαγγελίες…

Οι όποιες αντικρουόμενες θέσεις εκφέρονται για το ζήτημα υιοθέτησης ‘διακριτικών σημάτων’ για τις κατηγορίες της μη ορατής αναπηρίας, είναι όλες σεβαστές, ως απότοκες της εμπειρίας και της ανασφάλειας της κάθε πλευράς σε σχέση με την αναπηρία. Όμως, δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν τη διαιώνιση των καθυστερήσεων, των προβλημάτων και της απουσίας εκπαίδευσης και ενημέρωσης, που επιβαρύνουν την απρόσκοπτη αξιοποίηση της κάρτας αναπηρίας στη χώρα μας, αλλά ούτε και την προσφυγή σε π&am