ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, 2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020, "ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ", ΔΕΝ ΠΡΟΣΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΙΣΜΟ
Η 2α Απριλίου είναι μια ημέρα αφιερωμένη στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για τον Αυτισμό, τις ιδιαιτερότητες και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του και οι οικογένειές τους, για την οποία κάθε χρόνο αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες, δράσεις και εκστρατείες ευαισθητοποίησης σε όλον τον κόσμο, όπως εκείνη της «μπλε φωταγώγησης». Φέτος, μας βρίσκει αντιμέτωπους/ες με μια συνολική προσπάθεια οικειοθελούς περιορισμού των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας, προκειμένου να προασπίσουμε το υπέρτατο αγαθό της υγείας και της ασφάλειας για εμάς, τις οικογένειές μας, τους οικείους μας, την κοινωνία στο σύνολό της έναντι ενός νέου ‘αόρατου’ εχθρού, της πανδημίας του κορωνοϊού.
Ο όρος «αυτισμός» προέρχεται ετυμολογικά από την ελληνική λέξη «εαυτός», ερχόμενος να υποδηλώσει την τάση απομόνωσης ενός ατόμου στον εαυτό του. Η έννοια του «εαυτού» συμπυκνώνει ωστόσο στον πυρήνα της την ίδια τη «μοναδικότητα» κάθε ανθρώπου. Όμως, ακόμη και σήμερα, ο «μοναδικός εαυτός» των ατόμων στο φάσμα του αυτισμού εξακολουθεί να στηλιτεύεται και να καταδικάζεται ως «διαφορετικός» έναντι άλλων «μοναδικών εαυτών», σαν να λογίζονται οι τελευταίοι ως όμοιοι! Γιατί πίσω από την προφανή φαινομενική ετερότητα των «εαυτών», υφέρπει αδιόρατα η βιωματική, κοινωνική αντιμετώπιση της ετερότητας του ‘κοντινού άλλου’, που οδηγεί σε διακρίσεις ανάμεσα σε «κοινότητες εαυτών» και «κοινότητες διαφορετικών», ωθώντας τους δεύτερους προς το κοινωνικό περιθώριο και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Διαπιστώνεται πλέον ως σύνηθες φαινόμενο στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες, το ενδιαφέρον για τον «διαφορετικό εαυτό» των ατόμων με αυτισμό, και όχι μόνο, να εντοπίζεται στα ευρείας χρήσεως ηθικά σχόλια που πλαισιώνουν τα πρωτόκολλα συμπεριφοράς της ‘πολιτικής και διανοητικής ορθότητας’. Όμως, ο λεκτικός εναγκαλισμός των ατόμων στο φάσμα του αυτισμού συχνά παγιδεύεται και πάλι στα ‘δεινά’ για τα οποία ‘ευθύνη’ φέρει η «διαφορετικότητα του εαυτού», περιορίζοντας την προβολή τους ως θύματα μακροχρόνιας αδικίας, φορείς κοινωνικής ευπάθειας, ελλιπούς κατανόησης και μειωμένης αναγνώρισης και αδυνατώντας από μόνος του να επινοήσει τρόπους αγαστής κοινωνικής συμβίωσης και μεταχείρισης των ατόμων με αυτισμό με τρόπο ισότιμο προς τους άλλους.
Είναι γεγονός πως η διάβαση στις κοινωνικά αποδεκτές δηλώσεις που εμπεριέχουν ενδείξεις συμπάθειας και αγαθής βούλησης αδυνατεί, πολλές φορές και σήμερα, να αντιληφθεί πως η ίση μεταχείριση, σε κάθε πεδίο, σε κάθε έκφανση της ζωής, συνιστά δικαίωμα αναφαίρετο και κατοχυρωμένο από το ελληνικό Σύνταγμα, την εθνική νομοθεσία και τη Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (Ν.4074/2012). Συνιστά ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ!
Η ΠΟΣΓΚΑμεΑ και εμείς, οι γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες και όλων των ανήλικων ατόμων με κάθε μορφής αναπηρία, «μέσα από το σπίτι» και σήμερα, 2 Απριλίου 2020, στέλνουμε το μήνυμα πως:
Η μετάβαση σε μια κοινωνία ίσης αντιμετώπισης και ίσων ευκαιριών για τα παιδιά μας, άτομα με αυτισμό και τα άτομα με κάθε μορφής αναπηρία:
Στηρίζεται στον σεβασμό και στην προστασία της ζωής της ολότητας,
των «δικών μας και των άλλων εαυτών»
Στηρίζεται στην εμψύχωση και στην αξιοποίηση της ‘αντιθετικής’ πληρότητας
και του πλούτου όλων των «μοναδικών εαυτών»
Στηρίζεται στην υπεύθυνη στάση, στην υπομονή και στην ουσιαστική αλληλεγγύη
Στηρίζεται στις έννοιες «άνθρωπος» και «ανθρωπότητα»,
που υπερισχύουν έναντι των «φαντασιακών κοινοτήτων εαυτών»
2009