Τούτο, αν συνεκτιμηθεί ότι η ανεπάρκεια δομών υποστηριζόμενης διαβίωσης στη χώρα μας για ενήλικες με βαριές αναπηρίες, καθώς και το ελλειμματικό μοντέλο κοινωνικής προστασίας για την υποστήριξη της ανεξάρτητης διαβίωσης των ατόμων που δεν έχουν οικογενειακό περιβάλλον, είτε αδυνατούν να τοποθετηθούν σε θετή οικογένεια, είτε όταν η πρόοδος που σημειώνει η βιολογική τους οικογένεια ως προς την ικανότητα ή/και τη δυνατότητα άσκησης της γονικής μέριμνας δεν είναι επαρκής, καθιστούν ως λύση την έσχατη, αλλά μάλλον μοναδικά υπαρκτή∙ εκείνη της επανένταξης των αναδεχόμενων που ενηλικιώνονται σε ίδρυμα, έκβαση που από μόνη της ακυρώνει πλήρως την προσπάθεια αποϊδρυματοποίησης ή/και αποφυγής του ιδρυματισμού.

Περαιτέρω, η παρατεταμένη έλλειψη προόδου στο μείζον και πολυαναμενόμενο αυτό ζήτημα αφήνει τα μέλη των οικογενειών που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες εξακολουθητικά εκτεθειμένα σε ένα δυσλειτουργικό, καθότι άδικο και άνισο κοινωνικοασφαλιστικό καθεστώς.

Η αποσύνδεση του επιδόματος βαριάς νοητικής αναπηρίας από τις συντάξεις των θανόντων γονέων των δικαιούχων (KYA Οικονομικών - Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων, Αριθμ. Δ12α/Γ.Π.οικ./41349/ 20.04.2023, Φ.Ε.Κ. 2608 Β’) αποτέλεσε ιστορικό βήμα προς την αποκατάσταση μιας χρόνιας αδικίας, που αναντίλεκτα έθετε απερίσκεπτα σε διακινδύνευση την ποιότητα της διαβίωσης των ατόμων με βαριά νοητική αναπηρία, όταν οι ήδη αυξημένες τους ανάγκες κορυφώνονταν και λόγω της απώλειας του/της γονέα τους. Όπως είχε δηλώσει ο τότε Υπουργός Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων κ. Κ Χατζηδάκης, η απόφαση αυτή «ήταν επιβεβλημένη, καθώς αποκαθιστά μια αδικία χρόνων σε βάρος μιας ομάδας ιδιαίτερα ευάλωτων συνανθρώπων μας».

Πέραν τούτου, ωστόσο, η Ομοσπονδία μας είναι ομολογουμένως αναγκασμένη να διατυπώσει την έκπληξη και την απορία της για το σκεπτικό στο οποίο εδράζεται η εφαρμογή της αρχής της αντιπροσώπευσης των ατόμων με αυτισμό ή/και των οικογενειών τους, στις περιπτώσεις που τα άτομα με την αναπηρία αυτή δεν μπορούν να αυτοεκπροσωπηθούν, στο πλαίσιο της προσφάτως συσταθείσας αυτής Επιτροπής.

Ακόμη όμως περισσότερο, η κατάσταση αυτή εγκυμονεί εν τέλει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των ευάλωτων περιπτώσεων παιδιών, εφήβων και ενηλίκων με αυτισμό, νοητική αναπηρία, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση και άλλες βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, που χρήζουν εξειδικευμένης οδοντιατρικής φροντίδας, και ακυρώνει την ‘υπόσχεση ελέγχου των απειλών’ σε βάρος τους, ως τους οφείλεται από τους θεσμούς και την πολιτεία. Δεδομένων δε των συχνά σοβαρών δυσκολιών κίνησης, μάσησης, κατάποσ&

Δυστυχώς, έναν και πλέον μήνα από την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, μάλλον ως «υπόσχεση χωρίς αντίκρισμα» παρά ως «συνθήκη» βιώνεται το μείζον αυτό ζητούμενο για αξιοσημείωτη μερίδα μαθητών/τριών με αναπηρία που φοιτούν σε σχολικές μονάδες της Περιφέρειας αρμοδιότητάς σας. Τούτο, αν συνεκτιμηθούν οι συνεχείς διαμαρτυρίες που φθάνουν στην Ομοσπονδία μας από γονείς και συλλόγους γονέων και κηδεμόνων τους για τον μέχρι σήμερα βαθμό διασφάλισης της μεταφοράς των παιδιών του&sigma

Δυστυχώς, όμως, μόνο ως «σύνθημα» μπορεί να εκληφθεί από τους/τις μαθητές/τριες με αναπηρία του 2^ου Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. τ. Πυλαίας – Χορτιάτη και τις δεκάδες οικογένειές τους, όταν παρά την επίμονη και επανειλημμένη ανάδειξη του στεγαστικού προβλήματος (τόσο για τη σχολική αυτή μονάδα, όσο και για το ειδικό δημοτικό και νηπιαγωγείο για παιδιά με αυτισμό στον ίδιο δήμο), όταν παρά την ανησυχία που αφειδώς έχει μεταφερθεί στις αρμόδιες πλευρές για τους κινδύνους και τις πιθανότητες αποκλ&a